Co nas brzydzi, co nas podnieca…

Izraelska modelka Bar Refaeli i autor

Brzydzi mnie kapusta kiszona, gotowana w sumie też. Nie tknę jej nawet palcem, a jak przypadkiem trafi na mój talerz to staram się odgonić ją widelcem lub namówić któregoś ze współbiesiadników na jej spożycie. Jadam natomiast od czasu do czasu surową kapustę w surówce lub w kebabie (tak, wiem, czasem zdarza mi się po wypiciu paru piw osiedlić Araba). Nie mam zamiaru się z tego tłumaczyć, ale też nie mam zamiaru zabraniać nikomu jedzenia kapusty. Wasza kapusta, wasza sprawa.

Myślę, że nikt nie odetchnął z ulgą, gdy usłyszał, że jednak nie mam zamiaru zakazywać spożywania kiszonej kapusty. Przecież to oczywiste, kto by miał zamiar zakazywać jakiegoś jedzenia, tylko dlatego, że go to brzydzi? No właśnie… O ile przy jedzeniu nikt nie ma żadnych wątpliwości (poza religijnymi fanatykami) to w innych sprawach ta granica nagle się rozmywa i czyjeś bardzo subiektywne poczucie obrzydzenia staje się koronnym argumentem w dyskusji na temat legalności lub przynajmniej „niekulturalności” danej czynności. Mniej lub bardziej absurdalne przykłady można mnożyć w nieskończoność: matki karmiące, całujący się geje, mężczyźni z włochatymi klatami chodzący bez koszulek, okrąglejsze panie w leginsach, psy robiące kupę i tak dalej.

No dobra, to akurat ma sens…

Argument „to jest przyjęte kulturowo, a tamto nie” od razu możemy sobie wetknąć w to samo miejsce, w które trafiają obietnice wyborcze polityków i pieniądze z komunii. Kultura jest jak dupa, każdy ma własną, a poza tym z czasem potrafi zmienić się nie do poznania. Ksiądz katolicki i turysta z Arabii Saudyjskiej mogą mnie przekonywać, że spódniczki mini to wymysł szatana, natomiast ja nadal będę uważał, że każdy ma prawo pokazać dupę, a my nie mamy obowiązku się na nią gapić.

Proszę nie patrzeć!

Myślę, że dyskusję należy sprowadzić do kilku punktów:

• Czy dana czynność jest nielegalna?
• Czy dana czynność jest w jakiś sposób szkodliwa dla otoczenia?
• Czy osoba wykonująca daną czynność musi ją wykonać czy może sobie jednak spokojnie poczekać?
• Czy wykonywana czynność jest powszechnie uznawana za nieodpowiednią czy może raczej zakazuje się wykonywania tej czynności konkretnej arbitralnie dobranej grupie osób, które mogą czuć się przez to dyskryminowane?
• Czy znajdujemy się w miejscu, w którym należy zachowywać szczególne środki ostrożności?

Są oczywiście też sprawy, które bezpośrednio nie podpadają pod żaden z tych punktów (jak na przykład dłubanie w nosie), ale myślę, że cywilizowani ludzie powinni się w tym wypadku dogadać w cywilizowany sposób. Inna sprawa, że nigdy nie słyszałem, żeby ktoś górnika nosowego kiedykolwiek wyprosił z jakiegoś lokalu albo wyprowadził z autobusu osobę strzelającą kozami na prawo i lewo.

Pierwszy i ostatni punkt są dosyć proste do wytłumaczenia. Jeśli coś jest nielegalne to z oczywistych powodów nie powinno się tego robić w miejscach publicznych, za wyjątkiem sytuacji, gdy prawo zakazujące tego jest durne i protestujemy przeciwko temu prawu. W tym wypadku każdy indywidualny przypadek należy rozpatrzeć oddzielnie. Jeśli chodzi o ostatni, to chyba każdy rozumie, że np. w bibliotece ze starodrukami czy laboratorium badającym wąglika nie należy ani jeść, ani pić, ani chodzić bez koszulki tudzież karmić piersią.

Reszta jest bardziej skomplikowana, ale wasze tęgie głowy, a co dopiero głowy prawicowych publicystów, powinny to pojąć bez problemu. Szkodliwość dla otoczenia jest czymś raczej oczywistym. Zakaz palenia w miejscach publicznych lub nakaz sprzątania po srającym psie może być tu przykładem. Nie przeszkadza mi widok palacza z papierosem lub srającego psa, ale nie mam zamiaru wdychać dymu, ani wdeptywać w kupy. Jak palicie sobie elektroniczne albo zbieracie kupy w torebkę to nie ma problemu.

Kolejny punkt też nie jest specjalnie trudny. Musimy pomyśleć czy budząca kontrowersje czynność jest czymś, czego możemy bez problemu uniknąć, czy raczej niekoniecznie. Nie lubię gdy ktoś siedzi obok mnie w pociągu i kaszle, ale wiem, ale przecież gęby sobie skarpetą nie zapcha, jak jestem chory to też kaszlę, jedyne co możemy zrobić to starać się nie kaszleć na ludzi. Psu palca w tyłek też nie wsadzimy, więc jak się zesra to się zesra i tyle, tylko torebkę trzeba mieć pod ręką, żeby pozbierać. Tak samo z dzieciakiem, jak ryczy i chce jeść to trzeba dać mu jeść, bo na argumenty jest zwykle równie oporny, co Tomasz Terlikowski. Butelka czy cycek nie śmierdzi, nie dymi i trwałych śladów na otoczeniu nie pozostawia. Natomiast picie w parku czy palenie w barze już do czynności obowiązkowych nie należą i można je spokojnie robić kiedy indziej, gdzie indziej lub wcale. Można sobie spokojnie ustalić strefy do picia, strefy do palenia i takie, gdzie możemy przebywać wolni od takich atrakcji.

W dalszej kolejności dochodzimy punktu, z którym największy problem będą mieli pewnie homofobowie (homofoby? Word podkreśla obie formy…) i ludzie, którzy lubią traktować innych (szczególnie kobiety) przedmiotowo. Otóż jeżeli para heteroseksualna może sobie spacerować za rękę czy się całować, to takie samo prawo przysługuje parze gejów czy lesbijek. Owszem, taki widok może wydawać się komuś niemiły, ale przecież ci ludzie nie są tam po to, żeby nam było miło, tak samo zresztą jak nieatrakcyjne pary heteroseksualne. Nie będę nawet dyskutował na temat ludzi, którzy twierdzą, że „grube baby nie powinny chodzić w leginsach” czy „babom nie powinny sterczeć włosy spod pachy w tramwaju”. Albo coś jest dla wszystkich albo dla nikogo.

Szczególnie problem ubioru w miejscach publicznych bywa tematem kontrowersyjnym i myślę, że ludzie poświęcają mu zbyt wiele czasu. Nagość jest, a przynajmniej powinna być czymś naturalnym i nie wiem skąd taki krzyk o długość spódnic czy głębokość dekoltów, szczególnie jeśli wszędzie wokół mamy billboardy z paniami w samej bieliźnie albo i bez, ale z zasłoniętymi „strategicznymi miejscami”. Spędziłem sporo czasu w środowisku sportowców, z tego część w kraju, gdzie ludzie nie mają takich problemów jak w Polsce i muszę stwierdzić, że po tym jak człowiek weźmie grupowy prysznic z drużyną niemieckich piłkarzy czy marokańskich, romskich i katalońskich bokserów albo chociaż połazi po plaży w jakimś bardziej cywilizowanym kraju, to dochodzi do wniosku, że cały ten wrzask to, jak ktoś jest ubrany jest bez sensu, bo co do czego wszyscy jesteśmy mniej więcej tacy sami.

PS: Uważam także, że kobiety powinny móc chodzić topless wszędzie tam, gdzie faceci chodzą bez koszulek, bo właściwie czemu nie. Nie mówiąc już nawet o chodzeniu w bluzce bez stanika. Jak komuś to przeszkadza, to znaczy, że albo nienawidzi kobiet albo nie wie jak cierpią, kiedy muszą założyć stanik.